Народна-рэвалюцыйная драма «Полымя Парыжа» была пастаўлена харэографам Васілём Вайноненам на музыку Асафьева ў 1932 годзе да чарговай гадавіны Вялікай французскай рэвалюцыі. Перажыўшы ўзлёт і забыццё, спектакль ізноў вярнуўся на сцэну Вялікага тэатра, цяпер у пастаноўке Аляксея Ратманскага. Не страціўшы сваёй гарачыні і тэмперамента, «Полымя Парыжа» набыло новыя рысы, прымушаючы гледача зірнуць на эпахальную падзею, якой з’яўлялася французская рэвалюцыя, праз прызму жыцця звычайных людзей.

Аляксей Ратманскі часткова выкарыстаў арыгінальную харэаграфію Вайнонена, але яго балет атрымаўся пра іншае: ён не пра перамогу пралетарыята, а пра лёсы людзей на фоне рэвалюцыйнай барацьбы і сутыкненні класаў. Ратманскі ў сваіх спектаклях часта кажа пра сутыкненнях асобы і грамадства і трагічных вынiках гэтага сутыкнення. У «Полыме Парыжа» Ратманскага ёсць месца рэвалюцыйнаму экстазу і любові, бітвам і стратам, веры ў светлую будучыню і краху ўсіх надзей, лірычнаму адажыо і грандыёзнаму танцу баскаў, які захапляе гледачоў ў любой краіне свету.